.
آمدم ای شاه ، پناهم بده / خط امانی ز گناهم بده

ای حَرمَت ملجا درماندگان / دور مران از در و راهم بده

ای گل بی خار گلستان عشق / قرب مکانی چو گیاهم بده

لایق وصل تو که من نیستم / اذن به یک لحظه نگاهم بده

ای که حَریمت به مَثَل کهرباست / شوق و سبک خیزی کاهم بده

تا که ز عشق تو گدازم چو شمع ؟ / گرمی جانسوز به آهم بده

لشگر شیطان به کمین من است / بی کسم ای شاه ، پناهم بده

از صف مژگان ، نگهی کن به من / با نظری یار و سپاهم بده

در شب اول که به قبرم نهند / نور بدان شام سیاهم بده

ای که عطا بخش همه عالمی / جمله ی حاجات مرا هم بده

.
.

شرمنده شد بهار ز گلزار کربلا / بلبل کند نوا که خزان محرم است

ما عاشقان لاله ی سرخِ پیمبریم / کز عطر او بهشت خداوند ، خرم است

صد مرده زنده میشود از ذکرِ یا حسین / مولای ما معلم عیسی بن مریم است

عیسی اگر در آخرِ عمرش به عرش رفت / قنداقه حسین ، شرف عرشِ اعظم است

با یوسفش مقایسه کردم ، نگار گفت : / او شاه مصر باشد ، این شاه عالم است

ما را نیازِ صید چمن نیست در بهار / روی حسینیان ، گل و این اشک شبنم است

ای صاحب عزا به عزاخانه ها بیا / یاران سینه زن همه در زیر پرچم است

گر وعده ی بهشت به ما می دهد بهار / ما نیستیم طالب ، رضوان مسلّم است

بر عاشقان ، سیاحت گلشن حرام شد / خاکم به سر که قامت سروِ علی خم است

ای آب ، بس کن این همه جوش و خروش را / در پیش چشم ما علی اصغر مجسم است

سقا ز تشنگان حرم شرمسار شد / شرمنده ی خجالت او نهرِ علقم است

ساقی تشنه تا که برون آمد از فرات / قربان غیرتش شود عالم ، اگر کم است

چون محتشم بخوان به پیمبر ز سوز دل / باز این چه شورش است که در خلق عالم است ؟

.
.
عالم از شور تو غرق هیجان است هنوز / نهضتت مایه الهام جهان است هنوز

بهر ویرانی و نابودی بنیان ستم / خون جوشان تو چون سیل ، دمان است هنوز

در فداکاری مردانه ات ای رهبر عشق / چشم ایام به حیرت ، نگران است هنوز

کربلای تو پیام آور خون است و خروش / مکتبت راهنمای همگان است هنوز

تا قیامت ز قیام تو قیامت برپاست / از قیام تو پیام تو عیان است هنوز

همه ماه محرم ، همه جا کرب و بلاست / در جهان موج جهاد تو روان است هنوز

جاودان بینمت اِستاده به پیکار ، دلیر / لا “اری الموت” تو را ورد زبان است هنوز

باغ خشکیده ی دین را تو ز خون دادی آب / نه عجب گر که شکوفا و جوان است هنوز

تربت پاک تو ای اسوه آزادی و عشق / سرمه دیده صاحب نظران است هنوز

خون گرمت زند آتش به سیه خرمن ظلم / که به خون تو دو صد شعله نهان است هنوز

انقلاب تو به ما درس فضیلت آموخت / نقش اخلاص تو سرمشق جهان است هنوز

بر جبین «شفق» این لوحه گلرنگ غروب / هر شب از خون تو صد گونه نشان است هنوز

محمد حسین بهجتی ( شفق